26 Mart 2020 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 7226 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 41. maddesi uyarınca kısa çalışma ödeneği koşullarında değişiklik yapıldı.
Değişiklikten önce kısa çalışma ödeneği alması mümkün olan çalışanlar, kısa çalışmanın başladığı tarihten önceki son 120 gün hizmet akdine tabi olanlardan son üç yıl içinde en az 600 gün süreyle işsizlik sigortası primi ödemiş olanlardı. Yapılan değişiklikle, 30 Haziran 2020 tarihine kadar COVID-19 kaynaklı zorlayıcı sebep gerekçesiyle yapılan kısa çalışma başvuruları bakımından kısa çalışma başlama tarihinden önceki son 60 gün hizmet akdine tabi olanlardan son üç yıl içinde 450 gün sigortalı olarak çalışıp işsizlik sigortası primi ödenmiş olan işçiler de yararlanabilecek. Buna ek olarak, ilgili prim ödeme kriterini sağlayamayan çalışanlara da kısa çalışma süresini geçmemek üzere son işsizlik ödeneği hak sahipliğinden kalan süre kadar kısa çalışma ödeneğinden yararlanma hakkı tanınacak.
Yapılan değişiklikler kapsamında kısa çalışma ödemesi uygulamasından yararlanmak isteyen işverenlerin, iş yerinde kısa çalışma uygulanan dönemde boyunca ahlak ve iyi niyet kurallarına uymayan haller ve benzerleri sebebiyle iş sözleşmesi feshedilenler dışında, işten çıkarma yapmaması gerekmektedir.
Kısa çalışma nedir?
Kısa çalışma üç ayı geçmemek üzere; iş yerinde uygulanan çalışma süresinin, iş yerinin tamamında veya bir bölümünde geçici olarak en az üçte bir oranında azaltılmasını veya süreklilik koşulu aranmaksızın en az dört hafta süreyle faaliyetin tamamen veya kısmen durdurulmasını ifade etmektedir.
COVID-19 sebebiyle iş yerinde kısa çalışma yapılması halinde, Türkiye İş Kurumunun il ve ilçelerde kurulu birimine kısa çalışma ödeneği başvurusunda bulunan ve başvurusu uygun bulunan işverenler, kısa çalışma ödeneğine hak kazanan işçileri bakımından ücret ödeme yükümlülüklerinden kısmen muaf olacaklardır.